Þokkadísin Ég heiti Þórdís Nadia og þetta er bloggsíðan mín. Ég er 20 ára Reykjavíkurmær og stunda ég nám við FB. Ég er mjög áhugaverð manneskja, mjög mikilvæg og bara frábær. Ég er æði... 10 nýjustu færslurnar
Bloggarar Anna StellaEinar Elva Litla Geimveira Heba, Erla og Margó Katla Þórunn Myndir Eldra 03/09/2003 - 03/16/2003 |
laugardagur, janúar 15, 2005 Banana phone...
Verði þér að góðu, núna verður þú kæri lesandi með þetta lag á heilanum í margar vikur þökk sé mér. Ring dong ding dong ding dong bananaphoooooone! En það sem er að frétta af mér er það, að ég er að fara út til Bahamas eftir 6 daga. Ætli ég verði kölluð Nadia Bahamas eftir ferðina, svona eins og Siggi Bahamas? Hohoho,en fyndin ég. En já þar mun herra Chan skemmta mér, eða kannski mun ég skemmta honum. En eins og mér skildist af seinustu færslu þá er kempinni (eins og hann á til að kalla sig, reyndar með tveimur p-um) farið að leiðast ansi mikið þarna. Sem er nátturlega ekkert skrítið þar sem ég er ekki til staðar eins og er. Jæja þarf að fara að betla, er nefnilega á götunni eins og er. Þökk sé minni furðulegu móður. Heyrumst... Nadia
fimmtudagur, janúar 13, 2005 Medullah...
Ég var að fá afmælisgjöfina mína frá Súsönnu í fyrradag. Reyndar hafði hún verið löngu búin að kaupa gjöfina í haust, en svo gleymdist gjöfin heima hjá Gunnar Óla og hefur verið þar síðan. Í pakkanum var nýjasti diskurinn hennar Bjarkar Medullah og teiknimyndabókin Titeuf (Nadia se marie), en Titeuf er ein af mínum skemmtilegustu teiknimyndapersónum. Ég er búin að vera að hlusta á Medullah diskinn núna í 2 daga. Og eins og flestir kannski vita þá eru flest öll lögin ef ekki bara öll unnin bara úr röddum, engin önnur hljóðfæri voru notuð við gerð plötunnar. Sum lögin hjá henni er ótrúlega falleg og heillandi, en af því maður veit að það eru eingöngu notaðar raddir þá spáir maður kannski eilítið meira í soundinu ef svo má segja. Í sumum lögunum fannst mér "bakraddirnar" sem áttu sennilega að hljóma eins og fiðluspil, hljóma meira eins og hljómborð, þ.e.a.s. þegar maður getur stillt hljómborðið á choir og út kemur tölvugerðar mannaraddir. Oftast hlusta ég á diskinn áður en ég fer að sofa, en það getur líka leitt til þess að ég verði hrædd við raddirnar sem ég heyri spilast. Eitt lagið finnst mér ansi óhugnalegt þar sem það einkennist alls konar óhljóðum og söngli, einnig er eins og það sé mótt villidýr að anda í eyrað á þér á meðan. Stundum finnst mér diskurinn það besta sem ég hef heyrt stundum finnst mér Björk minna mig á kvenkyns útgáfuna af Gollum úr Lord of the Rings. Bara smá pælingar hér í gangi, takk fyrir. Nadia
þriðjudagur, janúar 11, 2005 Skólaönnin mín er að breytast í ameríska bíómynd...
Það eru liðnir 2 dagar af nýju skólaönninni og ég er að fá upp í kok á að vera þarna. Get engum öðrum um kennt nema sjálfri mér fyrir að þurfa að hanga þarna svona lengi. Bjóst reyndar við því að taka sér frí frá skólanum myndi gera gæfumun fyrir mig, en svo reynist ekki. Ég er orðin svo þreytt á öllum sömu spurningunum sem eru alltaf spurðar í byrjun annarinnar. Oftast eru það einhverjir nýnemar sem vita ekki betur en að spurja, en að þurfa að hlusta á þetta önn eftir önn er orðið svo fokking þreytandi að ég gæti ælt. Svo allt í einu eru allir kennararnir eins og þeir séu klipptir út úr amerískri bíómynd. Kannski að þeir hafi allir tekið upp á því að horfa á Dangerous Mind saman. Var í Ísl 663, eða kallast skapandi skrif eða e-ð álíka, fínn kennari og örugglega skemmtilegur áfangi. Ég var næstum því farin að skella upp úr þegar hún bað okkur að fara heim með það til athugunar hvað væru ljóð, hún sagði þetta líka á svo dramatískan hátt. "Ég fór út í búð og keypti mér snúð. Finnst ykkur þetta vera ljóð? Hvað gerir ljóð að ljóði? Farið heim og spáið aðeins í þessu og við getum rætt þetta í næsta tíma". Kannski var þetta bara svona "you had to be there" moment, en mér fannst þetta nú samt fyndið. Þorkell uppeldisfræði kennari, ég held að hann haldi bara að hann sé Michelle Pfeiffer staddur í gettóinu að bjarga okkur úr höndum glæpagengjana. Í dag þá spurði hann "Hver er ég? Ég er þú, ég erum við", og þetta fannst mér alveg eins og þetta væri klippt úr bíómynd, þvílík klisja. Svo eftir að hann var búinn að krassa e-ð á töfluna um uppástungur frá nemendum um hver "ég" væri og spurði hvort að það væru einhverjar fleiri tilgátur, þá svaraði einn nemandinn heldur sjálfsöruggur "tjah, mér dettur nú bara í hug setningin "Ég hugsa þess vegna er ég"" og brosti svo sjálfsumglaður í kringum bekkinn því þarna var hann alveg viss um að hann hefði komið með rétt svar. Kennarinn var voða ánægður og krotaði síðan þessa setningu á töfluna. Þá kom enn annar proffinn og þurfti nátturlega að slá út við hinum og hann sagði svona hálf hlæjandi - og spurjandi "Cogito ergo sum?". Þarna hélt ég að ég myndi missa mig algjörlega og öskra "Við erum ekki í fokking amerískri mynd! Hættið þið þessu! Aaaaaahhh!". Kennarinn var nátturlega afar ánægður með þetta, enda gekk þetta eins og í bíómynd. Þriðja dæmið um að mér fannst ég vera stödd í amerískri bíómynd voru slagsmálin í matsalnum í gær sem ég var vör við. Bestu vinkonur voru að slást yfir kærasta annarra þeirra. Þá hafði sem sagt ein kysst kærasta bestu vinkonu sinnar um helgina eða e-ð álíka og út brutust slagsmál í matsalnum. Ég reyndar sá ekki slagsmálin sjálf en sá eina stelpuna bara hníga niður á gólfið í einhverju áfalli. Þetta er komið gott, ef ég skrifa aðra setningu um skólann þá á ég eftir að æla á lyklaborðið. Takk fyrir Nadia
|